Onlarca inceleme yazdım okuduğum kitaplara, kimini paylaştım kimini paylaşmadım. Ama ilk defa bir kaç satır bile olsa hiç bir şey karalayamadım.
Anlatılanları roman olarak okumak bile acıyken, yazılanların gerçek olabilme ihtimali dahi tüyler ürpertici. İnsan bunu nasıl yapar, yapabilir? Peki nasıl katlanabilir? Benim belki başkalarının da yazılan satırları okurken kim bilir kaç defa kitabı kapatıp yeter diye ağladığı cümleler, o insanların yaşamının gerçekleriyken, hayat nasıl hala hiç bir şey olmamış gibi devam eder?
Bazı acıların tarifi olmazmış. Bu kitabın da incelemesi olmaz..
