Peygamber Efendimizin kadınlarla olan ilişkisini merak ediyorsak göz önünde bulundurmamız gereken bir kitap. Doğrusu İslam kadınlar hususunda nasıl bir değişim meydana getirmiştir diye merak içerisinde kalanlara, Kadınların İslama çabasını bilmek isteyenlere öneririm. Günümüzde kadınları küçük görmek toplum kuralı haline gelmiş bile. Kadın okumaz! Kadın çalışmaz gibi kesin yargılar mevcut. Peki gerçekten İslam bunu mu emrediyor? Tabi ki Hayır. Toplumun entegre ettiği İslam anlayışı ile gerçek İslam arasında dağlar kadar fark var. Günümüz insanları ise Toplumun entegre ettiği İslam'ı yaşıyorlar ne yazık ki. Şimdi gelelim Peygamber Efendimiz döneminde kadınların sırasıyla durumuna. İslâm'ın Devs kabilesi arasında yayılmasında bir kadın sahabinin çabası etkili olmuştur. Günümüzde kadın İslamı anlatmaya çalışsa "Sen kadınsın otur oturduğun yerde, ne okuması" sözü ile karşılaşılacaktır. Habeşistan'a hicrette bile İslamı tebliğ etmişlerdir. Cemaatle namaz kılmışlar, öyle ki Peygamber Efendimiz kadınlar için bir gününü ayırıp eğitimleriyle ilgilenmiştir. Genç kızların ve hayızlı kadınların da namaz alanına gelmelerini, namazgâhın gerisinde durarak ibadeti izlemelerini ve bitimindeki bayramlaşmaya katılmalarını talep etmiştir. Cahiliye döneminde sadece erkeklere verilen miras bir kadın sahabinin şikayeti üzerine ayetin inmesine sebep olmuş ve kadınlara da mirastan hak verilmeye başlanılmıştır, mehir önceden evlenecek kızın ailesi tarafından alınırken İslâmın gelişiyle geline verilmeye başlanmıştır. Günümüzde bu durum çok normal karşılanabilir ki zaten çok da normal. Ancak bunu günümüzde düşünmek yerine o dönemin şartları içinde düşünmeliyiz. Resmen bir çığır açmak gibi bir şey. Bu süregelen düzen büyük bir değişime uğruyor. Peygamber Efendimiz bazı durumlarda kadınları şiddet ortamından kurtarmak için de şiddet uygulayan kocalardan hanımlarını boşamalarını istemiştir. Bazende kendi himayesine almış bu şekilde eşlerine mani olmaya çalışmıştır. Kendisi de hiç bir hanımına hakaret etmemiş, şiddet uygulamamıştır. Aralarında bir sorun olduğunda kendilerinden ayrı kalmayı tercih etmiş hiç bir eşini kırmamıştır. Kadın sahabilerin, ibadet konusunda pek çok mesele aktardıkları rivayetler ile aydınlanmıştır. Peygamber Efendimiz'in ailesi ile olan ilişkisi, özel hayatı yine eşlerinin rivâyetleri sayesinde günümüze gelmektedir. Kadınların çalışması Mekke döneminde zordu. Çünkü Mekke'de coğrafi şartlar gereği en önemli geçim kaynağı ticaretti. Bunu da erkekler elinde bulunduruyordu tabi istisnalar var, örneğin Hz. Hatice. Bu sebeple kadınlar pasif kalmıştır. Medine ise tarıma elverişli bir yerdi. Yılın belirli mevsiminde işler yapılırdı. Yani erkekler yıl boyu çalışmıyordu. Kadınların da bu işlerle uğraşması ailede onların da etkisini gösterir. Öyle ki Muhacir aileleri de bu durumdan etkilenmiş ve Medineli kadınların kendilerine göre daha özgür, daha etkin olduklarını görmüşlerdir. Bu sayede Mekkeli kadınlar da eskisine nazaran daha özgüvenli davranmaya başlamıştır. Kadınların savaşa katılması konusunda gelirsek de Bedir savaşına katılmamışlardır. Ancak Uhud savaşında bulunmuşlardır. Ümmü Umâre bilfiil müşriklerle çarpışmıştır. Örnekleri çoğaltmak gerekirse Ümmü Eymen, Ümmü Dahhâk, Ümmü Süleym gibi kadın sahabiler örnek verilebilir. Bazılarının iddia ettiğinin aksine İslam kadının okumasına, çalışmasına karşı değildir. 'Kadın evlenir, kocasıyla ilgilenir çocuklarına bakar, okumaz çalışmaz' gibi hükümleri bir kenara fırlatalım artık. Böyle düşünen insanlar çok var günümüzde. Bu söylemlerim onlara :) Peygamber Efendimiz döneminde pazarları denetleyen, koku satan kadın sahabiler bulunuyordu. Şifa bint Abdullah gibi kadınlar hemcinslerine okuma yazma öğretmiş ve Resulullah'ın da buna onay verdiği hatta teşvik ettiği görülmüştür.

Hz. Peygamber ve KadınlarFeyza Betül Köse · Beyan Yayınları · 20234 okunma

·

588 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyza nur