Kitabın büyük bir kısmında, özetle: Tolstoy'un hayatın anlamını bulamadığı için depresyona girip sürekli intiharı düşündüğünü görüyoruz.
Bir kısımda (sf 44) şöyle diyor:
"...İntiharın şart olduğuna kani olup da intihar etme kararı almayan bizler; boyalı bir yosma karşısında eli ayağına dolaşır gibi aptallığından ortalığı telaşa veren,
