Sol, Latincede meş ’ um, eski Almancada eğri demek... Cehenneme inen merdiven hep sola bükülür. Sağ, kibar ve imtiyazlı; Rabbin sevgili kulla rı sağında oturacaklar, diyor Tevrat.
Sol ’ la sağ ’ ın yeni bir hüviyetle politikaya sıçrayışı, Fransız İhtilali ’ yle yaşıt.
Napolyon orduları ihtilalin ideolojisini dünyanın dört bucağına taşır; ideolojisini, yani kelimelerini.
Avrupa, Fransa ’ nın mirasını muhabbetle benimser... aynı manevî iklim, aynı içtimaî yapı. Önce burjuvazinin bayrağıdır sol, sonra dördüncü sınıfın... hürriyettir, terakkidir, müsavattır. Sağa türbedarlık düşer; türbedarlık, yani ezelî değerlerin bekçiliği.
Hangi ezelî değerlerin? İhtilal, istibdadın tasfiyesiydi; müjdeydi, ümitti, gelecekti. Sağ, daima çekingen, daima korkak, daima sevimsizdir. Çekingendir, çünkü maziyi temsil eder; maziyi, yani keyfiliği, kanunsuzluğu. Korkaktır, zira kanlı imtiyazların ve karanlık istismarların mirasçısıdır. Sevimsizdir, hangi mezarlığı ürpermeden seyredebiliriz? Avrupa ’ nın son iki yüz yıllık tarihi, sol ’ un zaferleri, sağ ’ ın hezimetleri tarihidir.
Bize gelince... Hudutlarımızdan salgın bir hastalık gibi girer sol, arazı meçhul bir hastalık. Solcu, ithamların en korkuncu olur... büyüden meş ’ um, bedduadan netameli bir kelime. Sağ, daha nazlı, daha utangaç bir misafir. Ne zaman gelmiş, bilen yok! Türk adaleti, kimse tarafından benimsenmeyen bu silik ve şahsiyetsiz kelimeyi pek ciddiye almaz. Ve çeyrek asır nebatî bir hayat yaşar sağ.
Sol, demokrasilerin zaferinden sonra yeni bir bekâret kazanır Avrupa ’ da, günâhlarından arınır. Bizde ele kasideler döşenilir, nazenine. Avrupa, bütün cinayetlerini sağ ’ a yükler. Sağ, yakın tarihin “ günahkâr teke ” sidir: kilisedir, cehalettir, faşizmdir. Batının en “ gerici ” partileri bu menfur vasıftan kurtulmağa çalışırken, bizde mukaddesatçıların bayrağı olur sağ: Türk ’ ün âlicenaplığı... Filhakika bu kirli ve karanlık kelimenin dünyada bizden başka şefaatçisi, bizden başka elinden tutam kalmamıştır.
Sol - sağ... Çılgın sevgilerin ve şuursuz kinlerin emzirdiği iki ifrit. Toplum yapımızla herhangi bir ilgisi olmayan iki yabancı. Sol ’ un halk vicdanında yarattığı tedailer: casusluk, darağaçları, Moskova; sağ ’ ın, müphem, sevimsiz, sinsi bir iki hayal. Hıristiyan Avrupa ’ nın bu habis kelimelerinden bize ne? Bu maskeli haydutları hafızalarımızdan kovmak ve kendi gerçeğimizi kendi kelimelerimizle anlayıp anlatmak, her namuslu yazarın vicdan borcu.
Sayfa 79Kitabı okudu
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.