Onca yoksulluk var ama Momo yaşamaya çalışıyor.Anne yerine koyduğu,yarım da olsa bir annesi,kendine göre arkadaşları var.Her şeye rağmen hayatta kalmak önemli, yaşam devam etmeli...Bitirdiğimde olduğum yere mıhlanıp kaldım.Bir süre içinden çıkamadım.Bu roman gerçek.Hem de her şeyiyle.Konusuyla,diliyle karakterleriyle.Özellikle de toplama kamplarına maruz kalan insanların hayatlarını sürdürebilmelerine kanıt olmasıyla.Hayatın acı gerçeklerini dile dökmenin en güzel yolu kara mizah bu romanın temel yapı taşı.Olmazsa olmazmış bence de.Kitapseverlerin mutlaka okuması gerek diye düşünüyorum.Momo'yu içinizde yaşatacak ve çok seveceksiniz.Sevin de zaten,çünkü çok ihtiyacı var...
