İtirazım, var sisteme,
Adalete olmayan hayata
Çiğnenen yasalara,
İki dudak arasındaki cana,
Yasaklanan insana, kitaba, müziğe.
Kısıtlanan düşüncelere,
Irkı yüzünden yargılananlara,
Dini, dili, düşüncesi sebebiyle dışlananlara,
Bilgisiz zihinlerin tercihlerine,
Karşıyım normalleştirilmiş acılara,
Alışmak istemiyorum öldürülenlere, ölümlere.
Bir toprak parçası uğruna karartılan hayatlara,
Açlıktan incecik bedene dönüşen çocuklara,
Sevmek adı altında yapılan katliamlara,
Din adı altında yozlaştırmalara,
İnkar ediyorum, isyan ediyorum,
İnsanlığımı unutturan her bir düşünceye.
Sevmiyorum hayatımın merkezinde insanlık dışı, olumsuz olayları.
İstemiyorum Her gün adaletsiz sonları izlemeyi.
Kabul etmiyorum saygısızlığı, Empatisi olmayan toplumları.
Bize ait olanı koruyamamayı,
Kendi ellerimizle yok ettiğimiz doğayı,
Yakılan, yıkılan ormanları.
Betonlaşan dünyayı,
Nesli tükenen her bir hayvanı.
Düşüncelerimizle dışladığımız her bir canlıyı,
Solan gülüşleri,
Yitirilen saygıyı, sevgiyi,
Yok olma eşiğindeki beni ben yapan her bir değeri, kültürü.
Ve yavaş yavaş unutulan yasayı, eşitliği...ATAM'ı.
Yeşim Gükçe