İnsanın acıdan kaçınamayıp birini diğeriyle bastırdığı ve eskisini bırakarak yenisini kendine çektiği yönündeki daha dikkatli bir bakışla her birey için özsel nitelikte olan acının ölçüsünün kendi doğası aracılığıyla kesin olarak belirlendiğine, ıstırabın biçimi ne kadar değişirse değişsin, ölçünün ne boş ne de aşırı dolu olabileceğine ilişkin paradoksal ama tutarsız da olmayan hipoteze yönelebiliriz.
Sayfa 21Kitabı okudu
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.