... Ve kendisi için ağladı. Çünkü her an o da ölebilirdi. Boynuna ilmik geçirilmiş gibi, dehşet içinde, hızlı nefesler almaya başladı. Ölmek istemiyordu! Dudaklarından dökülecek son kelimeleri tekrarlayacak onu tam kuşların olduğu arazide ölmek istemiyordu! Öyle bir anda insan kim bilir nasıl delice şeyler söylerdi? Ölüp gidecek, zevzek kuşları son sözlerini tekrar edecek ve alaycı kuşlar bunu bir ölüm şarkısına dönüştürecekti!
Sayfa 585Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.