Onun sevgisi, bir tür sessiz, dilsiz "tapınma" idi. Ama bakışları içinde kabaran duygularını anlatmaya yeterdi. Arada bir efendisi ona baksa veya onunla konuşsa, sevgisini göstermek isteyip de bunu becerememenin sıkıntısını yüreğinin derinliklerinde hissederdi.
Sayfa 210