Yazının indirgenmesi (réduction) -gösterenin dışsallığının indirgenmesi
olarak- sescilik (phonologisme) ve akılmerkezcilik (logocentrisme) ile baş başa gider. Saussure’ün geleneksel bir işlem ile, ki bu Platon’da, Aristoteles’te, Rousseau’da, Hegel’de, Husserl’de vb. de bulunmaktadır, yazıyı nasıl, gereksiz ve aynı zamanda tehlikeli bir dışsal temsil olgusu olarak dilbilimsel alanın -dilin (langue) ve sözün (parole)- dışına attığını biliyoruz: "Dilsel obje yazılan sözcük ve söylenen sözcüğün birleşimiyle betimlenmez. Sonuncusu kendi başına onu yapılaştırır. "Yazı içsel sisteme (dilin) yabancıdır", "yazı dilin (la languge) görüşünü perdeler: o bir giysi değilse de bir kılık değiştirmedir (travestissement)". Yazıyla dilin bağı "yüzeysel (superficiel)"; "yapay (factice) dir. Bir "gariplikle" yazı, bir "imge’’den başka bir şey olmaması gerekirken "baş, rolü ele geçiriyor" ve "doğal ilişki tersine, çevriliyor". Yazı bir "tuzaktır", onun hareketi "kısır döngüsel" ve "zorbaca"dır.
Sayfa 46 - afa
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.