Nazım’ın başını eğemedim dediği kadın Suat Derviş’in okuduğum ilk romanı. Edebi olarak oldukça kuvvetli, akıcı bir dil, zaman zaman tekrara düşse de samimi bir anlatım. İttihat terakki dönemi istanbulu’na yolculuğa çıkıyorsunuz. Fakat karakterler çok uç, çok keskin. Bu kadar da olmaz dedirtiyor. Siyah beyaz Türk filmi tadında, kafa boşaltmaya yardım eden kısa bir roman..
