İliklerine işlemiş kadim bir büyüklük kuruntusundan kurtulmak zordur. Hayvanlara acıyorum, insanlara da acıyorum, çünkü kendilerine sorulmaksızın bu yaşamın içine fırlatılıyorlar. Belki insanlar daha acınacak durumdadır, çünkü olayların doğal akışına karşı koyabilmeye yetecek kadar akla sahipler. Bu onları kötücül, çaresiz ve pek az sevecen hale getirmiş. Hem de başka biçimde yaşamak mümkünken. Sevgiden daha akla uygun bir duygu yok. Sevgi, seven ve sevilen için yaşamı daha katlanılır kılıyor. Ama bunun tek imkânımız, daha iyi bir yaşam için tek umudumuz olduğunu zamanında fark etmemiz gerekirdi. Sonsuz bir ölüler ordusu uğruna insanın biricik imkanı sonsuza dek heba edildi. Niçin yanlış yola girmek zorunda kaldığımızı anlayamıyorum. Sadece artık çok geç olduğunu biliyorum.
Sayfa 168Kitabı okudu
·
1.473 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.