Mecburiyet, Stefan Zweig
Yalnızca saat, yılmadan ilerlemeye devam ediyordu; bu demirden bekçi adım adım ilerliyordu ve kadın saatin attığı her adımda, yanındaki bu insanın, bu sevgili ve capcanlı insanın kendisinden biraz daha uzaklaştığının farkındaydı. Daha fazla dayanamadı, yataktan fırlayarak saatin sarkacını söktü. Artık zaman da yok olmuş, geriye sadece dehşet ve susku kalmıştı.
Sayfa 25 - İndigoKitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.