“24 Aralık günü Suluca Kara Höyük’teydiler, Hacı Bektaş kasabasında. Bu halk ermişi Makalât’ının bir yerinde aklın egemenliğini halkça söylüyordu, imana temel akıldı.
“Zira kim, iman akıl üzeredir. Akıl sultandır. Ve ten içinde naibtir. Sultan gitse naib nite dura. Mesela iman bir hazinedir. İblis uğrudur. Akıl hazinedardır. Hazinedar gitti, uğru hazineyi nitti. Ve dahi bir kavilde iman koyundur, akıl çobanıdır. İblis kurttur. Çoban gitti, kurt koyunu nitti. Dahi bir kavilde iman süttür, akıl bekçidir. İblis ittir. Üçü dahi bir evde bir yerdedir. Bekçi evden gitti. Süt bekçisiz kaldı, it sütü nitti.”
Horasanlı Anadolu ermişi, kutsal dut ağacının gölgesinde böyle yazıyordu, on üçüncü yüzyılda halk gönlüne bana bana, halk Türkçesiyle ve on üçüncü yüzyıldan beri Anadolu Türklüğünün devleti yoktu. Ve Anadolu Türklüğünün günü gelmişti, yedi yüzyıl sonra Türk halkı kendi devletini kuracaktı.”
Sayfa 27 - Bilgi
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.