Geçmiş saadetli günleri düşünmek hicran ve hasret duygularını tetikler. Geçmiş sıkıntılı günleri hatırlamaksa -o sıkıntılar bittiklerine göre- manevi bir hazza vesile olur. Şükreder insan, "iyi ki bitmiş" der, o acıların ona sevaplar kazandırarak gittiğini, âhirette de önüne ödüller olarak çıkacağını bilerek mutlu olur. Biten her elem, geçmesiyle ruhta manevi bir saadet bırakır. Üstelik bu saadet hatırlandıkça tazelenen bir saadettir. Acılar birikmez. Ömrü boyunca ağrı çeken bir hasta, ağrısının son bulduğu ilk anda, hiç ağrı çekmemiş duruma gelir.
Sayfa 125Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.