Çok sakin ilerleyen, kasvetli olduğu kadar ilginç bir huzur da veren bir kitaptı Sokço'da Kış. Okuduğumuz karakterler çok soğuk. Bundan dolayı kitap boyunca karakterlere bağlanamıyorsunuz- en azından benim için öyleydi. Gerçi kitabın temasını da yabancılık, soğukluk oluşturduğu için karakterlere de bu şekilde uzak kalmamızı istemiş olabileceğini düşünüyorum yazarın. Kitap boyunca ana karakterin hayatını azar azar öğrensek de tam olarak karakteri anlayamamış olmamızın da kitabın o kapalı ve uzak havasına uyduğunu düşünüyorum. Çizgi roman sanatçısı adamla olan, aynı zamanda olmayan, ilişkilerini okumak da ilginçti. Aynı ana karakter gibi o da soğuk bir karakter. Bir soğuk bir nazik tavırlarıyla kendi içinde de çelişen ilginç biri. Bu iki karakter, kitap boyunca bazı arayışların içinde. Kitabı okurken görüyoruz ki bu arayışlar, eksik parçalar kolay kolay bulunmuyor. Birçok şehir ve ülkeyi gezsen de. Bir sevgiliye, eşe, sana hayat arkadaşı olması gereken birisine sahip olsan da; yalnız olabiliyorsun. Bu yüzden yer yer geziyordu sanatçının karakteri de. Bir sığınak bulmak için. Bazen de karşına çıktığını sandığın anda terk ediveriyor ve seni yine sana bırakıyor, o bulmuş olduğunu düşündüğün eksik parça. Yine de karakterleri okurken insan bir sorguluyor. Gerçekten bulamıyorlar mı aradıklarını, yoksa bulmak mı istemiyorlar? Ya da cesaret mi edemiyorlar adım atmaya? Aradıklarını bulduklarında bununla ne yapacaklarını bilmediklerinden mi kaçmaya çalışıyorlar? Ya tüm bu mutsuzluk ve kasvet kendilerinden gelmiyor mu? Sıkışmış hissetmeleri bir nevi kendi suçları değil mi? Üzerine düşündükçe açılan, keşfedilen ve gittikçe daha da fazlasını veren bir kitap. Ben tavsiye ederim.

Sokço’da KışElisa Shua Dusapin · Can Yayınları · 2023363 okunma

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hfs