Şems'in nasıl bir hakikat ikazcısı olduğunu şu menkibe gayet
güzel anlatır:
"Bir gün vezir Nasıreddin hankâhında büyük bir meråsim vardı. Bir záta şeyhlik rütbesi vereceklerdi. Bütün âlimler, şeyhler, arifler, fäzıllar, emirler orada hazır idiler Her biri muhtelif ilim ve fenlerde sözler söylüyor ve tatlı musahabelerde bulunuyor- lardı. Bir köşede murakabeye dalmış olan Şems-i Tebrizi birdenbire kalktı ve onlara 'Ne zamana kadar şundan bundan rivâyet edip öğünecek ve atsız eğere binip erlerin meydanında koşacaksınız? İçinizde "Kalbim bana Rabbimden şu haberi veriyor." di yecek yok mu? Ne zamana kadar başkalarının âsâsı ile ayakta yürüyeceksiniz?' dedi, sonra da 'Hadisten, tefsirden, hikmetten v.s. den naklen söylediğiniz sözler, o zamanda yaşayan ve her biri kendi akranı arasında erlik makamında oturan erlerin sözleridir Onlar kendilerine gelen haberlerden anlatırlardı. Mademki bu asnn erleri sizsiniz, o halde sizin sırlarınız ve sözleriniz nerede?"."
Şems, ayrıca Mevlâna'ya fazla okumamasını, okumanın sanihâtını[yani dü- şünce ufkunu] kapatacağını söylerdi. (Menâkıbü'l-Arifîn, Efläkî Dede)
Sayfa 548Kitabı okudu
·
305 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.