Hüsnü arkan’ın –aynı sesinin güzelliği gibi /edebi haz veren cümleleride yansıtmış romana… * Heyecan dolu bir gençliğin; Sürgünlerle geçtiği bir insandan geriye kalan büyük acılar ve tarifsiz yıkımlar Umudun, yokluğun ayrılığın, kavuşamamanın anlatıltığı toplumsal vicadanı alt üst eden savaş yılları. * Palandöken, Erzurum, Sarıkamış [doğu cephesindeki] gerek Rus, gerekse Osmanlı askerlerinin zor koşullarda; hayvanlarla peksimetlerini paylaşanlar, henüz ölmüş, amele mangalarının gömmesi için şosenin kıyısına bırakılmış, çarığı, kaputu yağmalanmış, ağızları, gözleri açık kalmış erler; atıştıran kar, tipiye dönen kar, kağnıların ezgisi, moraran ayaklar, kış savaşları. * Nesibe’den geriye kalan yedi yaşında oğlunu, anne ve babasını geride bırakarak Osmanlı askeri olarak doğu cephesinde, bir veteriner olarak savaşa katılır; Ruslara esir düşer, esirlikten sonra orada başka bir aile hayatı yaşar… Yüz küsur yaşlarında yeniden baba Ocağına altı aylığına gelir üç- dört kuşak torunlarını görüp yaşadığı yerleri yâd eder… * En çok ta Abdülhalim beyin genç yaşta yitirdiği hanımı Nesibe ye [varmış ]gibi yazdığı şiirsel mektuplar insanı başka bir ruh dünyasını sürüklüyor. Spioller… Ve- Bir adam, çamların altındaki kırık aynaları sürüp çöp torbasına dolduruyor. s290 Okura hümanist bir kurguyu gerçek ve yumuşak bir dille sunuyor. Akıcı, [yormayan] bir üslupla yazılmış güzel bir roman.

Uzun Bir Yolculuğun Bittiği YerHüsnü Arkan · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2017134 okunma

··

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.