Ruhumuzdaki var olan gücü kullandığımız oranda yaşama sevincini tadabiliriz.
Yürümeyi, bir kutuyu yerden kaldırmayı öğrenen çocuk bunu başarana dek defalarca tekrarlar, düşse de yeniden başlar. En sonunda istediği şeyi başardığında mutlulukla gülümser; gücünü arzuladığı bir şey için kullanmıştır.
Ergenlik çağına girmiş bir genç yeni bir arkadaş kazandığında ise daha da mutlu olur.
Bir yetişkin içindeki gücü yaratmak, sevmek ve gelecek planları yapmak için kullandığını hissederse huzur duyar.
Sevinç, güçlerimizi eyleme dökmenin üzerimizde bıraktığı etkidir.
Hayatın amacı mutluluktan çok sevinç duymaktır.
Sevincin temelinde kendimize duyduğumuz sevgi ve saygı, varlığımızı - gerekirse bize dışımızdaki her şeye ve herkese karşı- kanıtlamanın haklı gururu vardır.
Sokrat bu gururu en ideal şekilde taşıyan tarihi bir karakterdir. Düşüncelerinden ve inançlarından ötürü ölüme mahkum edildiğinde o, ölümü yenilgi olarak değil, düşüncelerini pazarlık konusu yapmaya karşı bir zafer olarak kabul etmiştir.
Sevinç salt kahramanların yaşadığı bir his değildir. Birey güçlerini dürüstçe ve özgünce dışarı vurduğu sürece sevinç de hazır bekler.
Sayfa 92Kitabı okudu
·
93 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.