murdar hayat
İşmar ettin çünkü vardı hayatta
üstüne sinen iştahın acelesi
dalları bırakıp ağaca gittin.
kalbin; kimsesiz bir akşamüzeri
kaldı kırılgan kovuğunda
bilmedin unutmak nedir, niyedir
yüzünde lekesi var șimdi ağacın
bir dizeyle açılmış geniș alnına
"toprak; bunca sözü dal eden"
utanma bir rüyâdan, bir hayâlden
bașımı dik tut yine, gönlünü eğ
yüz verme murdar hayata ey
az șey değil, çünkü ölüsün sen.
Sayfa 22
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.