Uyanık bir halde yatarken, sık sık Charles Baudelaire'i bir korucuyu melek gibi düşüncelerine davet ederdi. Onun 'Paris Sıkıntısı' eserinde yer alan şiirini, kendi kendine ezberinden okurdu: "Hele şükür! Yalnızım!... İnsan yüzünün acımasız baskısından kurtuldum."
Sayfa 105
·
1 artı 1'leme
·2.028 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.