Yokluğunda Üşümek
sen yoktun
tüm dünyayı değiştirebilirdim
oysa aynalarda eskiyor yüzüm
ne yana baksam karşımda bir anı
meğer istanbul ne çok benziyormuş sana
sen yoktun
omuzlarımda paramparça bir yürek
göğüs kafesimde karmakarışık bir kafa
kıvranarak olayların burgacında
gezinirim sensizlikle, deliliğin sınırlarında
sen yoktun
kanayan bir istanbul vardı
yeryüzü ıssızlığında.
Sayfa 220Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.