"Ben senin en çok gözlerini sevdim,
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil.
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar.
Hiçbiri gözlerin kadar anlamlı değil.
Ben senin en çok bana yansımanı sevdim.
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni,
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim.
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni..."
Sayfa 228Kitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.