Yaratıcı-insan ilişkisinin dikey konumunda, insan yapıp ettiği her eylemin görüldüğünü ve denetlendiğini bilir. Görülenler; yapılması gerekenler ve yapılmaması gerekenler kategorisine tabi tutulur ve kul, "mümin, münafık, günahkar, isyankar" isimlerinden birini alır. Postmodern dünyadaki görme ve görünme; yatay düzlemde, görme ve gösterme mekanizmasını elinde tutan imaj teknikleriyle gerçekleştirilir. Denetleyen-denetlenen ilişkisi tamamen değişir. Bu değerlendirme neticesinde alınan isimler, dini-ahlaki kategori dahilinde değildir artık. Ve görünmek, sadece estetik zevk kategorisinin planlanmasına tabidir. Böylece kişi herkesin gözünü diktiği dairenin içine girerek "in", ya da giremeyerek yani görünürlük ve fark edilirlik sınırının dışına itilerek "out" olur.
Sayfa 15
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.