Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

'Vatan benim cebim!'
Bir gün babam anneme: - Hanım, dedi. (...) eniştesine, kelleyi koltuğa alan biri, cesaretle çıkışmış, vatan bu kadar tehlikede iken vurgunculuğu çok ileri götürdüğünü söylemiş de, ne cevap almış biliyor musun? Adam gülmüş, ellerini ceketinin iki yanına vurarak: Vatan benim cebim! demiş. Bu acı hikâyeyi anlatırken babamın yüz ifadesi ağlamaktan beterdi. Gerçekten de vatan, onlar için keseleri demekti. Ama ceplere doldurulan, kasalara yığılan bu koca koca servetleri yiyebilecekler miydi? Harbin hezimetle biteceğine artık şüphe kalmamıştı. Hem de bu iş, hiç de uzun süreceğe benzemiyordu. O takdirde bu adamlar ne olacaklardı? İlâhî adâlete karşı böylesine kayıtsız ve mesûliyetsiz olanlar, nasıl olsa kanunun bir açık köşesini bulup yakalarını kurtarmaları mümkündü. Düşündükleri de zaten bu idi.
Sayfa 157
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.