Daha bir S O N la hepinize merhaba, arkadaşlar.
Aslında 
Zülfü Livaneli yazarın 
Kardeşimin Hikayesi ve 
Serenad kitaplarını uzun zamandır çok okumak istiyordum. Bir türlü okuyamıyordum. Artık şeytanın bacağının kırılması gerektiğini düşündüm ve başardım. Bu yıl böyle güzel bir yazarı kendim için keşf ettiğim için çoook mutluyum.
Aslında hastalığa bağlanan kitaplar okuduğum, filmler izlediğim için kitaba başladığımda bir şeylerin anlatıldığı gibi olmadığını anlamıştım. Ama bu kadarı da aklıma gelmemişdi doğrusu. Son 20-30 sayfayı sadece nefesimi tutarak okudum ve o son beni paramparça etti. Keşke böyle bitmeseydi. Ama hiç bir keşke olanları değiştirmiyor ne yazık ki...
Söylendiği gibi kitabın başlarında bir cinayetden konuşulsa da, cinayetin çözülmesinden bahs edilse de asıl konu tabii ki cinayet değil. Bir ara hatta cinayetle ne alakası var ki hikayenin diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Ama sonunda insan duygularını durmadan araştıran Ahmet (yoksa Mehmet mi demem lazım acaba) cinayeti de güzel bağladı hikayeyle.
Kardeşinin hikayesine o kadar üzüldüm ki. Kitabı okumamdan günler geçse de hala o hissleri unutamıyorum. Gerçekten hisslerimiz olmadan yaşasaydık hayat çok garip olurmuş(
Kötüleyenlere de saygı duyuyorum ama bence kitap genel olarak ve kitabın anlatım tarzı çok güzeldi. Polisiye kitaplar arasında değişik bir tarz, farklı bakış açısı olmuş. Başarılı buluyorum kitabı. Ve yazarla ilk karşılaşmamız olsa da son olmayacak kesin. 2024de ilk iş 
Serenad okumak olacakdır Allah nasib ederse.
Bence eğer çok fazla işiniz, dersiniz varsa ama yine de bir şeyler okumak istiyorsanız, ya da ağır bir klasik kitaplardan sonra kafanızı dinlendirmenizi istiyorsanız bu kitap güzel bir seçim ola bilir. İkiz kardeşinin hikayesini anlatan Ahmetin anlatdıklarının içine öyle bir dalacaksınız ki zaman hızla akıp gidecek...
Kendinize iyi bakın. Hep kitapla kalın☆
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.