Hiç bir ilaç kötü geçmiş çocukluğu düzeltmiyor.
Hollandalı sinir bilimci yazar 
Bessel A. van der Kolk'un yaklaşık otuz yıllık birikimine, tecrübeleri ve araştırmalarına dayalı, bol kaynakçaya sahip bir kitap 
Beden Kayıt Tutar.Ben kitabı rahmetli 
Doğan Cüceloğlu'nun önerdiği kitaplar arasında görüp almıştım.Uzun bir süre kitaplığımda okunacağı günü bekledi.
Her kitabın okunma zamanı olduğuna inananlardanım. Bu kitap tam olarak öyle bir kitap. Bakmayın üç ay kadar elimde kaldığına,hem iyi kitaplar zaten hep geç bitmez mi? :)
Kitabın 445 sayfa olması sizi korkutmasın. Neredeyse yüz sayfası oldukça zengin bir kaynakçadan oluşuyor. (hazine)
O sayfaları geçebilir, ya da göz gezdirebilirsiniz.
Kitap beş kısımdan oluşuyor. Çevirisi ve akıcılığıyla okunması asla zor değil. Resimlerin,deneylerin veriler ve veri sonuçlarının, bolca olduğu, açıklamalı gerçek hayat hikâyelerine dayanan öykülerlerle desteklenen harika bir kitap Beden Kayıt Tutar.
Başlıktan yola çıkarak, "Hiçbir ilaç, kötü geçmiş çocukluğu düzeltmiyor." diyor Bessel A. van der Kolk ve aslında ilaç kullanmak yerine, hep yöntemler deniyor sabırla.Evet kitapta çok terim ve kısaltmalar var .En çok okuyacağınız ise T.S.S.B.(travma sonrası stres bozukluğu)
Çocukluk travması yaşayan birçok insan yetişkinlikte travma etkileriyle uğraşmak zorunda kalabiliyor. Ama sağlıklı hatıralar genellikle kaybolur ve dönüştürülebilir. Ancak travmatik hatıralar kalıcı ve her an tetiklenebilir olabiliyor.
Travma mağdurları yaşadıklarını yaşamayanlara güvenmezler. Kimsenin , aileleri de dahil onları anlayamayacaklarını düşünürler ve yakınlık kuramazlar.
Bu kişilerde genellikle şunları görürüz; uyuşturucu bağımlılığı, aşırı alkol tüketimi
ve ya çok çalışmak. (işkolik) Fakat bunların zihin sağlığına daha çok zarar verdiği çok sonra anlaşılıyor.
Yazar bunlarla başa çıkmanın en sağlıklı yolunun, "Yoga" olduğunu söylüyor.Nedeni ise, vücutlarıyla bağlantı kurup, duygularının nasıl etkilendiğinin farkına varmaları, bedenlerini anlamaları içinde güvenli bir ortam sağlaması dan geçtiğini söylüyor.
En etkilendiğim deneylerden bir tanesi;
Yazar travma yaşamış ve yaşamamış çocukları dergilerden resimler içeren kartların gösterildiği bir deney yapıyor. Kartlardan bir tanesi arabayı tamir eden babalarını izlediğini gösteren çocuklardır. Travma yaşamayan çocuklar, babasının arabayı başarıyla tamir ettiğini hayal ederken, travma yaşayan çocuklar ise ; Çok daha karanlık senaryolar hayal etmişler. Mesela babalarının kafasına çekiçle parçalandığını hayal etmek gibi.
Çocukken cinsel istismara uğrayan çocukların bir çoğunda, sevdiklerine sarılırken bile rahatsız edici bir panik yaşayabildiğini söylüyor yazar.
Son olarak, şu zamanlarda yapabileceğimiz en iyi şeylerden birinin, psikolojik sağlamlığımızı arttırmak ve bireysel farkındalığımızı oluşturmak olduğunu düşünüyorum.
Kitabın, kılavuz, başucu ve pusula niteliğine sahip, tekrar tekrar okumayı hak edecek bir kitap olduğunu belirtererek, şiddetle değil, farkındalıkla öneriyorum.
Buraya kadar okuduğunuz için de ayrıca teşekkür ediyorum.
·
3 artı 1'leme
·1.476 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.