Selim Işık Neden Tutunamadı? / Psikanalitik
Tutunamayangillerden Selim'in psikolojisi hakkında bir inceleme yazmak istesem de sitede her kitaba yalnızca bir inceleme yazma imkanımız varmış, dolayısıyla ileti olarak sürdürüyorum bu yazımı.
Çevresi tarafından kendinin ne kadar farklı, özel bir çocuk olduğu sürekli söylenen Selim kendinden yaşça büyük bir hukuk öğrencisiyle dostluk ediyordu. Kitaplar okuyor, yazarlara bağlanıyor, ardından yeni okuduğu kitaba ve yazarına bağlanıp öncekileri tenkit ediyordu. Yaşıtlarına göre farklı olduğunun farkında da olsa o onlar gibi olmak, aralarına kaynamak için elinden geleni yaptı, çabaladı. Aralarına kabul etsinler, alay etmesinler diye onların suyuna gitti, alay edilen değil alay eden olmaya çalıştı. Diğerleri kendisiyle alay edemesin diye önce o kendisiyle dalga geçti, güldü. Bu alaylara içinden cevap yetiştirdi, kendini kendine savundu. Kabul edilmek, gönülleri hoş tutabilmek için güldürmeye çalıştı, gülünç oldu. Çocukken hastalık geçirdiği için ana kuzusu olarak büyütüldü.
Biri olmak istedi. Kim olacağını bilemedi. Gördüğü kişilerin karakterlerine kapıldı, onlar gibi olmaya çalıştı. Günün sonunda başaramadı, kendine döndü. Büyük birisi olması lazımdı, olacaktı, çocukken ona öyle diyorlardı. Ama nasıl olacaktı? Orta-alt sınıf bir yaşamı vardı, kendi gibi olanlar için bir şeyler yapmak istedi. Onları kurtarmak ve yaşamlarını iyileştirmek. Bu da elinden gelmedi.
Arkadaşlarının arasında yer edinmeye çalıştı, kullanıldı. Ağır işler ona verildi, yoruldu. Onların da onu anlamadığına emindi. Bir tek anlaşılmak istiyordu. Yanlış insanlardan beklediğini anladı.
Büyük adam ol, mühendis ol, dediler. Mühendis oldu ama büyük hissedemedi. Çocukluğunda balon gibi şişirilen potansiyelinin altında ezildi. Bir şeyler yapmalıydı ama kimse ona ne yapması gerektiğini söylemiyordu. İrade ondaydı, özgürdü. Adımlarından, yapacağını yapması gerektiği gibi yapamayacağından, beceremeyeceğinden korktu. Korktu, kaygılandı. Yapamadı, adım bile atamadı. Çirkin bir resim asacağım korkusuyla duvarına hiç resim asamadı. Kötü yaşarım korkusuyla da hiç yaşamadı. Varoluş sancılarının içinde kıvranıp ateşler içinde yandı. Kaygıları onu aşırı düşünmeye itti. Atamadığı adımların sonrasının bin bir farklı sahnesini yazıp çizdi. Yarın olsun istemedi, yarın demek yapılacak işler demekti. O bir şeyler yapmaktan korktu. Hiçbir şey yapamadı.
Kendi hayatına ışık tutamayan ve bu karanlığı mizahla maskelemeye çalışan Selim Işık, kaygı bozukluğu ve overthinks ile savaşamadı.
Öte yandan Atay'ın hayatına baktığımızda kendi hayatındaki tutunamayışı karakterine yansıttığını görüyoruz. Lisede başarılı olan yazar, çevre baskısıyla mühendislik okur. Oysa ressam olmak istiyordur. Küçükken zatürre olması sebebiyle onun da annesi üzerine titremiştir. Asıl tutunamayışı, arkadaşının eski karısına büyük bir aşkla bağlanması ve bu aşkın kötü bitmesiyle olmuştur. Yazarımız kendi yüreğinde hissetmesi sebebiyle karakterlerinin psikolojisini samimi ve derin işlemiştir. Bilinçaltını tam olarak yansıtmak amacıyla noktasız, virgülsüz sayfalar yazmıştır.
Psikolog değilim, kendi tahlillerim.
Tutunamayanlar 
Oğuz Atay
26.12.23
·
88 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.