İnsan yalnız yaşayınca, anlatmanın bile ne olduğunu unutuyor. İnandırıcılık da dostlarla birlikte ortadan kayboluyor. Olaylar da öyle. İnsan onlara da aldırmaz oluyor: Bir bakıyorsunuz konuşan insanlar beliriyor, bir bakıyorsunuz çekip gidiyorlar. Başını sonunu duymadığınız hikayelere dalıyorsunuz. Duyduğunuzu anlatın deseler, kötü tanıklık edersiniz. Ama buna karşılık kafelerde anlatılamayacak ve inanılmayacak ne varsa onu da görüyor insan.
Sayfa 22Kitabı okuyor
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.