Nisan 1993'te bir gün Zevîa'ya askerler gelmiş. Şimdi 55 yaşında olan Kadriye Encü çok iyi hatırlıyor bunu. "Çok erkendi. Bize silah dayadılar. Köy korucusu olmak zorundaydık. Bunu kabul etmedik. Daha önce de kabul etmemiştik zaten. Bu yüzden orayı terk etmek zorunda kaldık. Eşyalarımızı almak için bile vaktimiz olmadı" diye anlatıyor bu olayı.