Akif, son senelerini, gördüğü bazı vasıfsızlıklara karşı bedbin geçirdi:
Şu serilmiş görünen gölgeme imrenmedeyim
Ne saadet hani... Ondan bile mahrumum ben...
diyordu. Vefasızlıklar, onu çok üzüyordu. Temiz kalbi, dürüst seciyesi, karaktersizliklere hiç tahammül edemezdi:
Çöz de artık yükümün kördüğüm olmuş bağını
Bana çok görme İlâhi bir avuç toprağını...
Sayfa 88 - Kurtuba KitapKitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.