Evet, hep dediğim gibi.. anadolu hoşgörüsü de türkün vefası da yalandır. Anlatıldığı kadar değildir. Mehmet akifi okurken bir kez daha anladım.
Harplere bile yanından ayırmadığı oğlu eminin, bir gün çöp bidonunda can verdiğini bilseydi akif.. yine aynı marşı bize yazar mıydı, aynı duygularla sever miydi bu vefasız memleketini?
Ömründe sayılı para görmüş, hep yoklukla mücadele etmiş.. ve biz haftanın iki günü zerre utanmadan bu şairin yazdığı istiklal marşını okuduk, okuyoruz.
Peki bitti mi? Hayır.
Onlarca şaire yazara sanatçıya bu şekilde davrandık yetmedi, şehit gazi ailelerine kendilerine bile böyleyiz. Bizim kadar bu asıl kahramanlarına bu şekilde davranan toplum var mıdır, vardır illa ki ama bizi kendimiz ilgilendireceğiz. Dilerim ki düzeleceğiz.
En sevdiğim en üzüldüğüm en hüzünlendiğim, kuranın 1/3 tefsir yaptığını biliyor musunuz? Onun gibisini görmedim, öyle dolu öyle ilimli akif. Mehmet akif Ersoy: her sınıfta adı yazan, çokca andığımız bı şaire bu tutum, beni kahrediyor. Kıymetini bilememişiz bilmiyoruz. Dilerim haklarını helal ederler bizlere. Değilse vay halimize..
Özeline girmek, nasıl baba eş idi, ailesine çocuklarına tutumu nasıl sevecendi, emine nasıl düşkündü vs hepsini merak ederseniz tavsiye ederim. Bir miktar hüzün çokca öfke ile okuyacağınıza eminim. Doğrusu da bu.
