Ey aşıklar, düştük biz aşk tuzağına.
Toz olup piştik insanlık toprağından.
Dostu görüp başını kaldırdı can ve kalp arasından, Onun cemalini görünce koptuk her şeyden.
Can kulağımıza gaipten bir ses geldi
Siyah toprakla karıştırdık nurumuzu.
Mansur gibi ışıktan bir zerre vurdu yüzümüze, Bir kandil gibi baş aşağı asıldık ağaca.
Ey Şahab-ı Sühreverdi ağla tutsak isen!
Zeki kuşlar için yem attık tuzağa...
Sayfa 98 - Hîvda İletişimKitabı okudu
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.