Annesinin rahminde iken ceninle dünya hayatının refahlığı, ayı, nehirleri ve meyveleri üzerinde konuşabilseydik, O bunları aklında canlandıramazdı. Çünkü onun tecrübesi, karanlık dünyasını aşamaz. O, yeme içmeye ve nefes almaya ihtiyaç duymaz. Onun yiyeceği, içeceği ve havası, Plasenta yoluyla ezilmiş ve çözülmüş bir halde gelir. Bu, yaşamı için en önemli organıdır.
Dünya hayatımıza gelince; -Bu büyük bir rahimdir- beden, kendisini rahimdeki plasenta yerine koyar. İnsan, Bu dünyasında, ahiretin genişliği, nimetleri ve durumu hakkında vahye ve peygamber (s.a.s.)’in sünnetine kulak verir. O, dünyanın rahminde yaşayan bir çocuktan başkası değildir ve ecel geldiğinde, ayaklar birbirine dolandığında ve ruh alındığında, daha geniş bebeğin plasentaya ihtiyacı gibidir.
Sayfa 49Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.