Ya Bir Gün Kavanoz Kapakları Biterse |Şeyma Çekici
#Storytel uygulamasından kitap dinlemeyi seviyorum. Severek dinlediğim kitaplardan birisiydi. "Hayallerini fındık dallarında, rahatsız etmesin diye etiketi kesilmiş bebek tulumlarında, hiç tadına bakılmamış tüp çikolatalarda, sofraya sayıyla konmuş zeytin tanelerinde, hal hatır soran bir tanıdığın samimi sohbetinde ve pek tabii gıcır gıcır kavanozlarda saklayanların hikayesi..." Kitabın içerisindeki 10 sıcacık öykü bize Karadeniz'de geçen, yaşamlarının bir noktalarında birbirine rastlayan farklı insanların iç dünyaları anlatıyor. Olaylar normal hayatta kolayca karşımıza çıkabilecek hikayeler. Kitapta olaylardan çok kişilerin o olaya ne anlam yüklendiği üzerinde durulmuş ve bir kavanoz kapağının bile ne derece önemli olduğunu o kişinin dünyasından çok güzel anlatmış yazar 
Damla Suraçekici. "Başkalarının hayatında yalnızca tanıdık bir yüzken, şanslıysak kendi hayatımızın başrolü oluruz. Fakat bazen kendimizle öyle çetin bir hesaplaşmaya gireriz ki kendi hikâyemizde dahi gitgide silikleşiriz. Ama bu hikâyelerde umutsuzluğa yer yok!" diyor. Kitap bir çırpıda bitiveriyor ve hikayeler adeta tadı damağınızda kalan bir çilek reçelini anımsatıyor size.
#kitapalıntıları
"Nohutları, fasulyeleri poşetleyerek buzluğa kaldırdı. Keşke düşüncelerini de böyle paketleyip buzluğa atıverseydi, lazım oldukça kullanırdı."
"Konserve deyip geçilir miydi? Konserveler onun bu hayatta görünmezliğini ortadan kaldıran sihirli değnek gibiydi. Orada olduğunu fark ediyordu herkes. Ben buradayım, demenin bir yoluydu."
"Fındığa dalındayken yarayan yağmur, toplanınca en büyük düşmanı.Ne tuhaf.Bazı insanlar da öyle."
“Dikkat et demek, “ Söylenenlere aldırma… Duyma… Seni seviyorum… Üzülme… Kader… Nasip… Sen varsan o bana yeter…” demekti.
"Kimin kime merhem olarak gönderildiği ise her bakanın aklına gelecek cevaplaması zor bir soru."
"Ya kavuşmak umudu olmasaydı, o zaman ne yapardık, değil mi... Umut, iyi ki var..."
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.