Trakyalılar çocukları doğduğunda ağlarlardı. Ve birisi öldüğünde bayram edip eğlenirlerdi; haklıydılar. Ölüm şöhretin kapılarını açar ve ardından da kıskançlığın kapısını kapar, köleyi zincirlerinden kurtarır; köle sahipliği görevini bir başkasının sırtına yükler.