“Ah büyükanne! Büyükanne, insan ömründe ancak bir kere sevebilir.”
Büyükanne, büyük sevdalar çağının göçüp gitmiş Tanrısından yardım istercesine ellerini yukarı kaldırdı. Kızgınlıkla bağırdı:
“Aşağılık yaratıklar, sıradan insanlar sürüsü olup çıktınız! Devrim’den bu yana dünya tanınmaz hale geldi. Bütün eylemlere iri laflar sokuşturdunuz, yaşamın her köşesine ödevler yerleştirdiniz; eşitliğe ve sonsuz tutkuya inanıyorsunuz. İnsanlar sevdadan öldüğümüzü anlatan dizeler yazdılar. Benim zamanımdaysa erkeklere bütün kadınları sevmeyi öğretmek üzere şiir yazılırdı. Biz kadınlara gelince!.. Kibar bir bey hoşumuza gidince, küçük kızım, ona bir uşak yolluyorduk. Ve yüreğimizde yeni bir heves uyanınca, eski sevgiliye hemen yol veriyorduk, eğer ikisini birden saklamak istemiyorsak…”
Beti benzi uçan genç kız kekeledi:
“Demek o zaman kadınların onuru yokmuş.”
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.