Bu sefer artık kesin: İhtiyar ölüyor. Bu gerçek başında oturup beklediğim odasına, uykuya dalan eve, dışarıdaki gecenin karanlığına bile doluyor.
O gün akşama dek herkeste bir bekleyiş, bir saygı hali vardı. Murdoch'la Jamie aşağıda Dede'mle alçak sesle konuşuyorlar. Kate arka bahçede top oynayan çоcuğunun sevinçle attığı çığlıkları susturmaya çalışıyor. Haminne'm mutfakta çörek pişirirken ayaklarının ucuna basa basa yürüyor. Buna "akıbetin beklenmesi" diyorlar.
Evdekiler, arka arkaya uygulanan üç elektrik sarsmasına, Dr. Galbraith'in çok yaşamaz diye koyduğu tanıya karşın ihtiyarın "ayak diremesi"nden dolayı, saygıyla birlikte, biraz da canları sıkılmış olarak, odalarına çekiliyorlar. Ben oturayım bekle'yim dediğim zaman, kimse olmaz demiyor: Büyükbabamı sevmeye hakkım olduğunu tanıyorlar, bu hak onların işine de geliyor, çünkü rahat uykularını hiç de feda etmek niyetinde değiller.
Ortalıktaki sessizlik korkunç. Kepengi kaldırdım, camı da açtım ama, sıcak, yıldızsız gecenin odaya dolan havası hiç de ferahlık vermiyor.
Sayfa 379 - AMAÇ Temel Yayınları, 1986Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.