“Hitler’in yerinde ben olsam bir silahsızlanma konferansının orta yerine gönderirim bombardıman uçaklarımı." (Sayfa 30)
Bence 
Boğulmamak İçin, 
George Orwell'ın en önemli eserlerinden biri olarak edebiyat dünyasında son derece haklı bir üne sahip.
Toplumun kontrolünü ele geçiren, kan emici ve otoriter rejimlerin, insanların tepesinden aşağı bıraktığı dehşet bombalarını ustalıkla resmetmesi, düşünce özgürlüğünün nasıl kaybedildiğini, insanların duygularını çaresizce nasıl bastırdıklarını ve çevresindeki kimsenin gerçeklikle yüzleşemediğini okurken George Orwell'ın dil becerisi beni büyüledi...
Kitap, ana karakterimiz 45 yaşında, evli ve iki çocuklu, sigorta pazarlamacılığı yapan George Bowling'in savaşın patlak vermeden önceki huzurlu yaşamıyla başlar. Savaşın başlamasından hemen önce hayatını sorgulamaya başlayan Bowling, sıklıkla çocukluğunda yaşadığı anılara dalar:
“Çocukluğumu yüceltmiyorum ve bir çok insanın aksine, tekrar küçüklüğüme dönmek istemiyorum. O zamanlar önemsediğim şeylerin çoğuna artık hiç mi hiç aldırmıyorum.” (Sayfa 85) -Kitaptaki en sevdiğim alıntıydı-
Vakti gelip de savaşın kaçınılmaz yönüyle yüzleştiğindeyse George'un içindeki kaybolan huzurun özlemi artar ve en küçük zevklerini bile arar hale gelir. Açıkçası okurken çocukluğunun geçtiği yerlere eğer geri dönerse, oradaki anılarını tekrar yaşayabileceğini, benzer duygular hissedebileceğini kafasında kurması bana biraz garip gelmişti. Ancak kitabı bitirdiğimde bunun savaş psikolojisinin bir yansıması olduğunu geçte olsa fark ettim. Çünkü duyarsızlık, bireylerin veya toplumun belirli bir konu veya mesele karşısında duygusal bir tepki göstermemesi, ilgisiz kalması veya sorunun ciddiyetini göz ardı etmesi anlamına gelse de, insan tepesine yağan bunca bombadan sonra aktif bir mücadele yürütemiyor ve uzun vadeli zararlarını görmezden geliyor.
“Sadece aradan uzun bir zaman geçtikten sonra geriye baktığınızda bazı şeyler öbürlerini gölgede bırakacak kadar büyüyor.” (Sayfa 78)
Bu kitapla ilgili gerçekten yazacak çok şey var, çok... fakat bunu yapmamalıyım. Spoiler yemeyi sevmediğim gibi vermeyi de sevmiyorum... Bu yüzden ancak bu kadarını söyleyebildim.
“Bugünlerde cinayetler ne kadar ruhsuz olmaya başladı. İnsanları kesip biçmeler ve parçalarını oraya buraya bırakmalar neyin nesi? Nerede o eski aile içi zehirlenme dramları? Sanırım yaptığınızdan dolayı cehennemde çıtır çıtır yanacağınıza inanmadan iyi cinayetler işlenmiyor, sebebi bu.” (Sayfa 32)
Kaderine teslim olan George Bowling'i kötü kaderiyle baş başa bırakmayın ve mutlaka okuyun. Şiddetle tavsiye ediyorum... son derece güzel, son derece nezih bir eser.
Ah, kim bilir? Belki de size, kendi geçmişiyle yüzleşmenin acısını, izleri silinmişse geri dönüşün olmadığını hafif bir ironiyle öğretebilir.
Not: Suat Ertüzün çevirisi ile okunmalı.
·
2 artı 1'leme
·1.798 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.