İnce Memed 2, Roman İncelemesi. (Birazcık spoiler içerir.)
Birinci cildi bitirdiğimde içimde bir mutluluk vardı, İnce Memed'in serüveninde kötüler ve iyiler - ne yaparlarsa yapsınlar - karşılıklarını buluyor. Bunu şimdiki dünyada görememek ne üzücü, ama aynı zamanda bu roman inancın vücut bulmuş hâli. Koca Osman bir sayfada şunu diyordu, "Sığınılacak olan bir çavdar sapı da olsa sığınıyor bu köylü." Ama aynı zamanda tersi de görülüyor hep, umutsuz kalınca - hepimiz gibi - onları da yaptıklarına kızarken ve suçu başkalarına yüklerken görüyoruz. Zaten bu roman her ne kadar Adana'nın küçük köylerinde geçerse geçsin, yine anlatılan biziz. Yiyecekleri, otları, atları ellerinden alınan köylü bir süre - belki hiç - yalnızca duruyor. Sonra daha fazlası geliyor üstlerine, daha korkunç bir bela.. O zaman bir çavdar sapı bulunuyor işte. O sap bulundu mu, onları durduracak kimse olmuyor.
Memed bu ciltte şunu sorgulamaktan kendini alamıyor, herkesten bir cevap istiyor. "Abdi gitti, Hamza geldi. O gidecek, diğeri gelecek. Bunun sonu ne olacak?" Bu tıpkı biz değil miyiz? Yeni gelen bir baş öncekinden farklı; bize bir şeyler verecek, sahiden iyilik katacak sanıyoruz. Sonra bakmışız ki onun eskisinden hiçbir farkı yok, hatta belki daha fenası.
Okurken bu soruya şu cevaptan daha iyisini düşünemedim, "Öyleyse kökünü kurutana dek mücadeleye devam Memed, başka türlü yaşanmaz. Elbet kurur kökü."
Romanın gerçek hayattan esinlenilerek oluşturulmuş birkaç karakteri olduğunu okumuştum bir yerde. Örneğin Arif Saim Bey, Ali Saip bey'in kopyası gibi. Okulda bizlere Antep savunmasında yerinin çok büyük olduğu söylenmişti ama Ali Saip Bey önce Fransızlarla birlik olup bölge toprağını ele geçiriyor, sonra bakıyor ki halk toprağı vermemeye kararlı, halkın tarafına geçip savaşmaya başlıyor. Ve Ali Saip ile Yaşar Kemal tanışıkmış babalarından dolayı, romanda adı sık geçen bir milletvekili. Bu yönden biz biraz da Cumhuriyet'in ilk yıllarındaki havayı da solumuş oluyoruz. Güneyde toprak sahipleri yerlerini genişletmek adına devlete türlü türlü bahaneler uyduruyor, "köylü, milletin efendisidir" diye de Ankara'ya tel çekiyorlar.
Öte yandan köyler her şeye rağmen ana kucağı gibi. Sıcak, mutluluk ve umutla dolmuş bir yığın insan var içlerinde. Onları okuma tadı başka. Karakterlerin başına gelen haller öyle bir anlatılıyor ki, "Ah.. ah, yine yaptı yapacağını." diyor yeni sayfayı çeviriyordum.
Bu hikaye çok yol gösterici çok, almasını bilene. 
İnce Memed 2 
İnce Memed 1 
Yaşar Kemal
·
1 artı 1'leme
·202 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.