Bir öykü kitabı. Ilk kez okuduğum bir yazar. Tarzini sevdim. Ileriki zamanlarda diğer kitaplarını da okurum.
1995'teki Divan Pastanesi bombali saldırısı ve ölen Onat Kutlar'a saygi duruşu gibi başlamış kitap. Ilk iki öykü birbiri ile bağlantılı ve en sevdiklerim bunlar oldu. Yalnızlık, mektuplaşma,terk etmeler,bıyıklı tuzluklar,intihar, şehrin kaosu,umudu yitirip memlekete dönmeler pek çok tema ve metafor mevcut öykülerde. Alın okuyun, bir demlik zaten.
