Önündeki deftere bir şeyler karaladıktan sonra anlayışlı gözlerle yüzüme bakıp, "Konuşacağımız ilk fotoğraf bu mu olsun istiyorsunuz?" diye soruyor Çiğdem Hanım. "Yo, bunu dünmüş gibi berraklıkla hatırlayabildiğim için anlattım. Açıkçası neden anlattım ben de bilmiyorum."
"Dedenizin ölümü sizi etkilemiş olmalı."
"Bilmem. Henüz ölümün anlamını çözemeyecek yaştaydım. Garip gelmişti sadece. O çarşaf, bıçak ritüeli filan. Saçma bir şeydi yani ölüm, sanırım hâlâ da öyle."
"Peki bu kayıp hayatınızda neyi değiştirdi sizce?"
Hazırlıksız yakalandığım soru karşısında durup düşünüyorum. En nihayet zihnimin kuytularında ürkütücü bir aydınlanmayla yanıp sönen cevap beni rahatsız ediyor. Sükûnetle yüzüme bakan genç kadını kırık dökük cevaplıyorum:
"Evimi."
Sayfa 12 - HepkitapKitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.