MEKSİKA ÇIKMAZI
[Meksika çıkmazı: iki kişinin aynı anda birbirine silah doğrultması.]
Kitap ilerledikçe bu gibi değişik kelimeler ve tamlamalar kulağa hoş geliyor. Zaten kitap boyu yazarla okur romantik bir meksika çıkmazında bakışıyor.
Hayatta karşı karşıya dakikalarca sabit durup bakıştığınız kaç kişi var?
Hiç mi yok?
Dizilerde ve filmlerde bu tip sahneler o yüzden çok fazla kullanılıyor olmalı.
Birbirimize bakmak neden bu kadar katlanılmaz?
Sanki hayatı kaçırıyor gibiyiz biraz. Film izleyince kitap okuyunca yaşamış gibi hissetmek bize yeter oldu. Acıdan kaçarken, manyak pasif agresiflere dönüştük.
Murat Menteş de manyağın teki rolünü sayfalara öyle güzel serpiştiriyor ki bir kitap karakteri olmayı istiyorsunuz. Sizinle konuşurken yazıyor sanki kitabı. Kadıköy’de bir kafede oturuyorsunuz. Hem kahvelerinizi içiyor hem de laflıyorsunuz. Menteş elindeki not defterine bir şeyler karalarken yüzünüze yüzünüze bakmayı da ihmal etmiyor. Sonra alnınızın ortasına bir kurşun saplanıyor. Sadece son üç saniyeyi hatırlayarak ölüyorsunuz. Acı yok. Hatıralarınız yok. Sevdiğiniz hiçbir şey yanınızda değil. O an orada olan kalabalığın büyüyen gözbebeklerine yansıyan bir cesetsin artık.
Şimdinin bittiği an.
Her yer kan.
Menteş yazmaya devam ediyor.
Hayat da devam ediyor.
Dünyanın sonu değil.
Kaldığı yerden devam ediyor her şey.
Sen ölsen de
Bir şey fark etmiyor.
Atina’nın efsane kralı Theseus da olsan unutuluyorsun.
Gemi tam yol ileri. Gemiler limanda beklerlerse çürürler. Theseus’un gemisi gibi; Theseus'un gemisi de felsefede bir paradoksa dönüşmüş.
Plutark’ın aktardığı Yunan efsanesine göre, Girit’ten zaferle dönen Theseus’un gemisi Atina’da hatıra olarak uzun süre muhafaza edilir. Zamanla geminin tahtaları çürüdükçe yenileriyle değiştirilir. Öyle ki, bir gün geminin değiştirilmedik hiçbir parçası kalmaz. Bu durumda gemi hâlâ Theseus'un gemisi sayılır mı, yoksa başka bir gemi hâline mi gelmiştir?
‘Değiştikçe kendimiz olarak kalır mıyız?’a kadar yüzdürürsünüz siz bu gemiyi…
Peki ya Titanik?
Şu an elimde tuttuğum bu kitap, batan ünlü gemi ile Theseus’un gemisi paradoksunu harmanlayan felsefî ve edebî bir şölen sofrası.
Hiç sıkmıyor, hiç acıtmıyor, gerçeklerden olabildiğince uzakta oyuncak bir tabancayla ölüveriyorsunuz.
Hayat aklınızdan hiç çıkmıyor mu, o bir omerta!
[Omerta: italyan mafyası sessizlik yemini.]
Bırakın orada kalsın.
Kimselere bahsetmeyin.
Bir köşede sessizce ölün.
En güzeli nedir biliyor musun hiçbir kitabın sonu hayatın sonu değildir.
Bir kitap kahramanı gibi yaşarsan belki de son sayfaya ulaştığında canın o kadar da çok yanmaz.
Ama illaki başımı belaya sokacağım diyorsan -ki bütün kitaplarda kahramanın başı mutlaka belaya girer-fazla bir şey yapmana gerek yok; aşık ol yeter!
Bir kitap kahramanına da bu yakışır. Refik Risk gibi paranormal bir melodramın içinde kendi hikayenizi hem yazmak hem de okumak istiyorsanız, buyrun efendim bu kitap tam size göre.
“Yazarın dâhi olduğunu düşünen okur, okuduğu kitapta kendini bulmuştur.”
Sonuçta kimse kendisi olmak istemiyor.
Dinleyin o zaman: “Kurbağa, ihtiyar adama ‘Beni öpersen dünyanın en güzel prensesine dönüşürüm ve ne istersen yaparım’ demiş. Bİzimki, dikkatle dinledikten sonra, kurbağayı ceketinin cebine koymuş. İhtiyar, arada bir, köstekli saate bakar gibi, kurbağayı çıkarıp dinliyormuş. Her defasında ‘Anında prenses olacağım ve seninle sevişeceğim’ diyen kurbağayı can kulağıyla dinleyip cebe atıyormuş. En sonunda kurbağa ‘Salak mısın? Neden beni öpmüyorsun?!’ diye çıkışmış. İhtiyar şöyle demiş: ‘Konuşan bir kurbağa bana ateşli bir prensesten daha ilginç geliyor.’”
Konuşan kurbağaları tercih edenler işte bu kitapları yazıyor. Okumak da bize düşüyor. Kabul edin hepimiz o kurbağayı öperdik!
En kısa zamanda kendisini öpmenizi isteyen bir kurbağayla karşılaşmanız dileğiyle:)
Antika Titanik 
Murat Menteş
··
2 artı 1'leme
·709 görüntüleme
"Yazarın dahi olduğunu düşünen okur, okuduğu kitapta kendini bulmuştur." Cidden böyle sanırım. Bir nevi de şöyle bir itiraf aslında: ben kendimi kendime anlatmayı becerememiştim, sen ne allame çıktın ki, benim gibi karmaşık insanı çözdün, cümlelere döktün muhakkak ki sen bir dahisin xd Yorumunuza sağlık hocam.
Tam vaktinde👌Yine yüzümde bir tebessümle okudum :) Güzelim bir inceleme neden biter Ahmet abi :)
Böyle bir deneme yapmışlar, evlenmek isteyen çiftlerin bir odada sessizce yalnız gözlerinin içine bakarak 4 dk geçirmelerini istemişler. Bunu tecrübe edenler, yaşadıkları şeyin en tüyler ürpertici ve korkutucu şey olduğunu söylemişler😅 Gerekçe olarak da ürkütücü olan şeyin, başka bir insanı görmekten ziyade başka bir insan tarafından gerçekten görülmek olduğunu söylemişler :)
O kurbağayı cebine koyabileceklerden biri de sizsiniz diye düşünüyorum, o kadar keyifli ve doğal ki kendinizle konuşmanız, kitap olsa, elimizden bırakamayız 🎉
Yüreğiniz varolsun🌹❤️
Ben de Eylül’den yorum almışsa olmuş bu inceleme diyerek gülümsüyorum🤩çok teşekkür ederim. İyi ki varsın. 🌸🥰
Aramızda kalsın🤫cebimde herkesten gizlediğim bir kurbağa taşıyorum;)
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.