Ahmed Arif'in şiiri; Doğu'nun, Anadolu'nun şiiridir. Bu öfke, bu kızgınlık, bu kırgınlık, bu hüzün ve bunların etrafındaki bu umut, halkın umududur. Yaşadığı dönemde gençler Garip akımının etkisindeyken, şiire her yeni başlayan Orhan Veli tarzını kullanıp, çoğu, tarihin tozlu sayfalarına karışırken o bir meydan okumayla kendi şiir tarzını oluşturmuş ve silinmeden bütün etkisiyle günümüze ulaşmıştır. Ahmed Arif'in şiirleri ve Nazım Hikmet'in şiirleri aynı doğrultudadır ancak arada bir fark vardır. Cemal Süreya'nın dediği gibi Nazım, şehir adamıdır. Şiirleri de o pencerenin ardındadır. Ahmed Arif ise dağların adamıdır. Şiirlerini halkın, bizim, söylemleri oluşturmaktadır. Halkın bu başarılı işlenmelerin yanında şiiri sadece bundan oluşmamaktadır. Bazı yerlerde "atom fiziği", "Prometheus" gibi kavramlarla bizi güncel olanın veya mitolojinin içine de çekmektedir. Fazla da uzatmadan sizleri bu büyük şairin mısralarıyla baş başa bırakıyorum.

Hasretinden Prangalar EskittimAhmed Arif · Metis Yayınları · 201739,8bin okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yusuf