"Nasıl dayandın bütün bunlara peki?”
"Sustum ve bekledim. Taş olana kadar
sustum. İnsana bazen ne garip bir güç geliyor, değil mi? İçinde depremler olurken o kadar sessiz kalabilmek ne garip! Taş olmak, duvar olmak, içi boşaltılmış bir çuval gibi öylece kalakalmak... İçinde sürekli bağırıp dururken susabilmek, dudakların kanayıncaya kadar susabilmek... İnsan kararıyor öyle zamanlarda. İçindeki karanlık, yüzüne, ellerine, bakışlarına vuruyor.
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.