Bazı yazarlar ne tam şiir yazarlar ne de devrik cümleden vazgeçebilirler. Ben böylesini okumayı çok severim. Çünkü onlar içlerinde düz yazıyı 'devir'miş fakat ortalığa saçılan yığını 'şiir' diye toplamaya çalışmamış kimselerdir. Romanın, anlatının jenga kalesine bir tekme savururlar. Sonra da ortalıkta kalır öylece tahta parçaları. Ta ki anneleri azarlayana kadar...
"Hala ilk günkü kadar yakınım sıcak mürekkebe. Aşk senin kadehinde bakışımı delip geçerken anladım........... camdan bulutların altında yattığımızı...., yağmur yağarsa ölebileceğimizi...."
