Gogol'a Göre 2 Tür Yazar Vardır: İlk Yazar: "Üzücü bir yaşam süren sıkıntılı, acılı tipleri bir yana bırakıp, üstün birtakım meziyetlere sahip, yüce karakterlere yakınlaşan ve her gün çevremizde dönenip duran tipler arasından yalnızca birkaç ayrıcalıklıyı seçen, lirinin yüksek perdesini hiç değiştirmemiş, bulunduğu yücelikten yoksul, zavallı kardeşlerinin düzeyine hiç inmemiş ve toprağa hiç dokunmadan, ondan çok uzak, çok ayrı ve her zaman çok yüce tiplere yönelen yazar mutludur. Bir yandan bu tipler arasındayken kendini ailesi içindeymiş gibi hissederken, bir yandan da çok büyük, çok yaygın bir üne sahip oluşu onun bu parlak talihini büsbütün imrendirici kılar. İnsanların gözlerini büyüleyici bir tütsüyle örter, yaşamın hüzünlü yanlarını gizler. Yalnızca güzel olanı göstererek ona dudak uçuklatıcı övgüler düzer. Herkes alkış kıyamet onun ardından koşar bindiği zafer arabasının ardına takılır; onun dünya çapında yüceler yücesi bir ozan olduğu söylenerek, kartal nasıl bütün kuşlardan daha yukarılarda kanat çırparsa, onun da dünyanın bütün dehalarının çok üzerinde olduğu söylenir.Yalnızca adının anılması bile genç, ateşli yürekleri heyecana boğar, nereye gitse gözlerde yaşlarla karşılanır. Kimse onun dengi değildir. Nasıl olsun ki, o tanrıdır(!)" 2.Yazar: "Ama bir başka yazar daha vardır ki onun yazgısı bambaşkadır: Çevremizde sürekli tanık olduğumuz, ama vurdumduymaz gözlerin bir türlü görmediği olayları, hayatımızı kokuşmuş bir su gibi kuşatan ürpertici, minik minik bayağılıkları, şu dünyada kimi kez acılarla, sıkıntılarla dolu yolumuzun üzerinde adeta kaynaşan bütün o parçalanmış, soğuk, sıradan kişiliklerin derinliğini, acıma bilmez bir heykeltıraş keskisinin sağlam, sarsılmaz gücüyle milletin gözüne gözüne sokma cesaretini gösteren yazardır o! İnsanlardan alkış toplayamaz..." Gogol sonrasında "günümüz yargısı" diye bir kavramdan bahseder. Bu yargıyı "güneşin incelendiği camlarla, gözle görülemeyen minik yaratıkların incelendiği camların aynı ölçüde mucizevi camlar olduğunu kabul etmiyor" şeklinde tamamlıyor ve kendince bu şekilde açıklamalarda bulunuyor. Gogol kendisinin 2.Yazarlardan olduğunu söylüyor. Bunu eserinden yola çıkarakta söylemek çok zor olmaz. Nitekim "Maymunluk! Başka bir şey değil! Fransızlar kırk yaşındayken de, on beş yaşındaki bir çocuk mu oluyor, hadi biz de olalım! Hayır!" gibi sert bir dille eleştirmesinin yanı sıra "Bu iğrenç olayları yaratanlar ortaya çıkarılıp adalet sağlanmalı. Verilecek cezaların başkalarına ders olacağını hiç sanmıyorum: Görevlerine son verilen memurların yerine başka memurlar gelecek ve o güne dek hırsızlık nedir bilmemelerine karşın, bu kez de onlar çalıp çırpmaya başlayacak, bu kez de başka güven duyduklarınız sizi aldatacak, satacak. Evet, bütün bunlar böyle, ama ben yine de adaleti sağlamak, bunun içinde acımasız olmak zorundayım." gibi yapıcı bir toplumsal eleştiride de bulunmuştur. Galiba alıntıda da geçtiği üzere Gogol, eleştirilerinin pek bir işe yaramayacağını bilmesne rağmen yine de vazgeçmemiştir. Ben yanmazsam, sen yanmazsan, biz yanmazsak karanluklar nasıl çıkar aydınlıklara... ~NHR Teşekkürler...

Ölü CanlarNikolay Gogol · İş Bankası Kültür Yayınları · 202223,5bin okunma

·

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.