Örneğin eski İran'da, bu dünyadaki her kişi ya da nesnenin, ilahi hakikatin asli dünyasında bir karşılığı olduğuna inanılırdı. Bu, modern dünyamızda anlamakta güçlük çektiğimiz bir yaklaşımdır, çünkü bizler özerklik ve özgürlüğü en yüksek insani değerler olarak görüyoruz. Oysa şu ünlü post coitum omne animal tristis est* deyişi bugün de ortak bir tecrübeyi dile getirmektedir: Hararet ve büyük bir şevkle beklenen anın ardından, çoğu kez, sahip olduklarımızın ötesinde kalan daha büyük bir şeyi kaçırdığımızı hissederiz.
*(Lat.)"Birleşmeden sonra bütün canlılar hüzünlenir."
Sayfa 29Kitabı okuyor
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.