… geçit vermez dağlardan, kimsenin ayak basmadığı ıssız yerlerden, meçhul okyanus sonuna kadar evreni yaratanın ruhu esiyor ve o kendini hisseden ve yaşayan her toz zerresinden mutluluk duyuyor. -ah, bir zamanlar başımın üzerinden uçup geçen Turnanın kanadında sonsuzluğun köpüklü kasesinden kabaran o yaşam hazını içime çekmek ve yüreğimin sınırlanmış gücüyle bir an için her şeyi kendi içinde ve kendisiyle birlikte ortaya koyan varlığın mutluluğunun bir damlasını yudumlamak için sık sık azgın denizin sahiline gitme arzusunu duyardım .
Sayfa 50 - Kültür yayınlar iş bankasıKitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.