Kusursuzca erdemli insanda özsevgi artık başkalarına duyulan sevgiden ayrı değildir. Ancak bu ayrımın aşılması beraberinde bir başka noktada yükselen yeni bir ikiliği getirir. Özsevgi aynı zamanda insanlık sevgisiyse içimizdeki, erdemle savaşan bencilce eğilimleri nasıl açıklamalı? Bunların başka bir sebebi olmalıdır, ki Rousseau bu sebebe "gurur" (amourpropre) adını verir. Yani kendim için kaygılanışım, birbirine iyiyle kötü kadar zıt olan iki farklı şekle bürünebilir.